Bu çalışma, Fârâbî’nin felsefi evreninde hak (al-Ḥaqq, الحق) ve onun ahlâkî-sosyal düzlemdeki tezâhürü olan adalet (al-ʿAdl, العدل) kavramlarını ontolojik ve aksiyolojik bir bütünlük içinde ele almaktadır. Fârâbî’ye göre hak, varlığın, bilginin ve değerin sabit ilkesidir; adalet ise bu ilkenin bireysel nefste ve toplumsal yapıda düzen kurucu ve koruyucu bir tezâhürüdür. Batı düşüncesinde genellikle siyasî-hukuki çerçevede değerlendirilen bu kavramlar, Fârâbî’nin sisteminde varlık hiyerarşisinin ...