Yemekten içmekten kesilmişti Hülya.
Aradan geçen her gün Hülya’ya daha karanlık geliyordu. Hülya, her geçen gün ruhen hasta oluyor, bir dediği bir dediğini tutmuyordu.
Hülya tam bir depresyon geçiriyordu.
Cezaevinden çıkan mahkum psikolojisini de herkes anlamıyordu. Kendisini yine yalnız hisseden Hülya Asiye’ye sordu.
-Asiye abla… Çok sıkıldım. Acaba babama gitsem mi ?
Onu uzaktan birkez olsa olsun görsem mi ?
Bir şeyler yapmam lazım. Böyle yaşayamam.
-Sen şimd ...